کم خونی در اشکال مختلف ظاهر می شود. نوع متداول آن که به ساده ترین شکل هم درمان می شود زمانی است که بدن آهن، فولات یا ویتامین B۱۲ کافی دریافت نمی کند. محققان تاکید می کنند که فقر آهن شایع ترین کم خونی در دنیاست. کمبود آهن می تواند ناشی از علل مختلف از جمله خونریزی های شدید دوره ماهانه در زنان، خونریزی ناشی از زخم، سرطان، و مصرف منظم برخی مسکن ها باشد.
افراد مبتلا به کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B۱۲ ممکن است دچار مشکل فرآوری ویتامین باشند. این نوع کم خونی دارای علائمی نظیر خستگی، ضعف، درد قفسه سینه، تنگی نفس، آسیب به یک عضو و مشکلات عصبی است.
آنمی آپلاستیک نوع دیگری از کم خونی است که موجب فقر سه نوع سلول خونی می شود: سلول های قرمز خون، سلول های سفید خون که با عفونت مقابله می کنند، و پلاکت ها که در لختگی خون نقش دارند. طبق اعلام موسسه ملی قلب، ریه و خون آمریکا، مغز استخوان قادر به تولید کافی سلول های خونی در این نوع کم خونی نیست. این اختلال می تواند منجر به بروز ضربان نامنظم قلب، بزرگ شدن قلب، عفونت، خونریزی، نارسایی قلبی و حتی مرگ شود.
سایر انواع کم خونی مرتبط با تولید کم سلول ها نیستند بلکه ناشی از نابودی انها هستند. کم خونی داسی شکل، یک نوع کم خونی ژنتیکی است که در آن شکل سلول های قرمز خون غیرعادی است. معمولا شبیه یک دیسک انعطاف پذیر هستند اما انعطاف ناپذیری شان موجب دشواری حرکت شان در عروق خونی می شود. به دیواره های عروق چسبیده و مانع از جریان خون می شوند در نتیجه مانع از رسیدن اکسیژن به بافت شده و به شکل متوالی از هم جدا شده و زودتر از سلول های قرمز عادی خون می میرند.
به گفته محققان، فقدان اکسیژن در بافت می تواند منجر به بروز حملات ناگهانی و شدید درد شود. این حملات درد معمولا بدون هشدار قبلی اتفاق می افتند و فرد باید به بیمارستان مراجعه کند. سایر علائم آن، خستگی و ضربان نامنظم قلب است. در بلندمدت، کمبود اکسیژن در بافت ها به آنها آسیب می رساند.
سایر علائم کم خونی شامل رنگ پریدگی، سبکی سر، سردرد یا سردشدن دست ها و پاهاست.
