تشکیل قرارگاه زیستی آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در محل فرمانداری شهرستان انار

دکتر کامران شفائی رئیس اداره دامپزشکی شهرستان انار گفت: بیماری آنفلوانزا تب نزله ای حاد و بشدت واگیردار در انسان و حیوانات می باشد.این بیماری تنفسی توسط ویروسی از خانواده اورتو میکسو ویریده ایجاد می شود.آنفلوانزا یکی از مهمترین بیماریهای صنعت طیور می باشد و باعث همه گیری متعددی در کشورهای مختلفی شده است.ویروس های این خانواده در دستگاه تنفس، گوارش و اعصاب جایگزین شده، در کنار سایر علائم بالینی باعث کاهش تولید می شوند.بیماری آنفلوانزای طیور اثرات اقتصادی زیانباری بر صنعت طیور و همچنین سلامت و بهداشت عمومی جامعه دارد و این بیماری در فصل سرما با آغاز کوچ پرندگان آبزی مهاجر صورت می گیرد .
ایشان گفت: ناقلین بیماری آنفلوانزای طیور که منبع و مخزن اصلی بیماری هستند پرندگان مهاجر آبزی از قبیل اردک، غاز و … می باشد. انتقال ویروس از پرندگان آبزی وحشی به پرندگان اهلی به ویژه خانواده ماکیان ( مرغ ها، بوقلمونها،بلدرچین و … ) صورت می گیرد.این بیماری از طریق ترشحات تنفسی و مدفوع دفع شده از پرندگان آبزی و همچنین پرندگان اهلی آلوده منتقل می شود.توجه به این نکته ضروری است که محصولات پرندگان آلوده از قبیل گوشت و تخم مرغ نباید مصرف شود. که در همین راستا قرارگاه زیستی آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در محل فرمانداری شهرستان انار تشکیل گردید.این نشست جهت بررسی و هماهنگی های لازم در خصوص اقدامات لازم برای پیشگیری از شیوع بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در شهرستان انار صورت گرفت. دکتر شفائی افزود: استان کرمان در چند سال اخیر جزء استانهای پاک در بحث این بیماری بوده است اما نمی توان احتمال ورود آن به استان را رد کرد و باید مراقبت ها و پیشگیری های لازم بطور جدی انجام شود. وی با اشاره به اهمیت امنیت غذائی جامعه و نقش مهم طیور در اقتصاد کشور، پیشگیری از آنفلوانزای فوق حاد پرندگان را بسیار ضروری عنوان کرده و رصد و پایش تهدیدات مربوطه با همکاری و تعامل ارگان های مرتبط را خواستار شد.
دکتر کامران شفائی در پایان گفت: این بیماری در صنعت طیور یک بیماری مهلک می باشد زیرا درمان نداشته و واگیری بالا و تلفات زیاد دارد و خسارت های زیادی به صنعت طیور کشور ( گوشت و تخم مرغ ) وارد می کند و با توجه به این مهم انجام بیمه مزارع پرورشی بسیار حائز اهمیت می باشد. استان کرمان از جمله استان هایی است که سرمایه گذاری قابل توجهی در صنعت طیور انجام داده است و دارای چرخه کامل پرورش طیور در استان می باشد، ضمن اینکه واحدهای پرورش سایر ماکیان از جمله بوقلمون، شتر مرغ و … مشغول به فعالیت در استان می باشند. در خصوص پیشگیری از این بیماری به چند مورد می توان اشاره کرد:
۱ – ضد عفونی کامل انبار دان و سالن ها و اتاق کارگری، محوطه، تأسیسات و … در ابتدای دوره پرورش
۲ – رعایت تمامی اصول بهداشتی – قرنطینه ای و امنیت زیستی و پرهیز از هر گونه سهل انگاری در طول دوره پرورش
۳ – جلوگیری از ورود افراد متفرقه و پرندگان وحشی یا حیوانات به داخل محوطه مرغداری ( جلوگیری از ورود گنجشک ها، سایر پرندگان وحشی و بومی به داخل فارم پرورشی و انبار دان )
۴ – گزارش پرنده فروشی های دوره گرد به اداره دامپزشکی و پرهیز از خرید اینگونه طیور
۵ – گزارش هر گونه علائم بیماری و تلفات غیر عادی و کاهش اشتها به اداره دامپزشکی به منظور نمونه برداری و اقدامات لازم
۶ – خودداری از تماس با پرندگان وحشی و صید آنها و از بین بردن تمامی شرایط که سبب جذب آنها به داخل واحد می شود
۷ – مدیریت اصولی و کاهش هر گونه استرس در گله به منظور افزایش هر چه بیشتر توان سیستم ایمنی طیور
۸ – دفن بهداشتی هر گونه تلفات طیور ( هر چند تعداد کم ) و ریختن آهک روی آن در مورد طیور خانگی و صنعتی
۹ – تهیه تمامی دان مورد نیاز در ابتدای دوره و قرنطینه آن در انبار دان تا پایان دوره
۱۰ – پرهیز از رفت و آمد خودروها و افراد به داخل مرغداری و استفاده از حوضچه ضد عفونی، رختکن یکطرفه و حمام و لباس جداگانه هنگام ورود پرسنل به داخل مرغداری و … . در بحث پیشگیری از انتشار و گسترش بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در شرایط بروز آن در برخی از مناطق، نمی توان از اهمیت اعمال محدودیت های قرنطینه ای و کنترل و جلوگیری از حمل غیر مجاز طیور زنده و هر گونه محموله طیور و یا فرآورده های طیور فاقد مجوز بهداشتی قرنطینه ای به سایر مناطق چشم پوشی نمود چرا که در صورت انتشار گسترده علاوه بر ایجاد تلفات و خسارات سنگین برای پرورش دهندگان طیور سبب ممنوعیت صادرات محصولات طیور و تحمیل هزینه های سنگین و صرف نیروی انسانی برای معدوم سازی و اجرای محدودیت های قرنطینه ای در کانون های آلوده به بیماری خواهد شد.
رخداد بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان، هزینه های سنگین و بسیار بالائی برای تولید کنندگان و دستگاه های اجرائی مختلف به دنبال خواهد داشت در صورتی که با صرف هزینه های بسیار پایین تر، از طریق اعمال محدودیت های بهداشتی – قرنطینه ای و اقدامات پیشگیرانه و رعایت تمامی اصول امنیت زیستی می توان از شیوع بیماری و هزینه های سنگین پیشگیری نمود.